Η παχυσαρκία είναι ένας από τους μεγαλύτερους κινδύνους για την υγεία παγκοσμίως και σχετίζεται και με άλλα προβλήματα υγείας όπως ο διαβήτης τύπου 2, καρδιαγγειακά νοσήματα καθώς και κακοήθειες.

Οι υπάρχουσες θεραπευτικές στρατηγικές για την παχυσαρκία δε μπορούν να επιτύχουν επαρκή έλεγχο του βάρους σε όλους τους ασθενείς. Γιαυτό το λόγο ο βελονισμός για αδυνάτισμα και καταπολέμηση της παχυσαρκίας έχει κερδίσει έδαφος τα τελευταία χρόνια. Ο βελονισμός είναι μια από τις αρχαιότερες θεραπείες στον κόσμο και σήμερα μια από τις ανερχόμενες εναλλακτικές θεραπείες, ενώ αναγνωρίζεται τόσο από το Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας (N.H.I.), όσο και από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (W.H.O.). Οι κλινικές μελέτες σε ότι αφορά το βελονισμό και την παχυσαρκία, μεταξύ των οποίων και αυτές που πραγματοποιεί η κλινική μας στο ΑΧΕΠΑ φαίνεται να δείχνουν ότι ο τρόπος δράσης του βελονισμού στο αδυνάτισμα αφορά στους εξής τομείς:

Α. Μείωση της όρεξης με το βελονισμό-δράση στα ανορεξιογόνα πεπτίδια

Στον τοξοειδή πυρήνα του υποθαλάμου στον εγκέφαλο υπάρχουν 2 πληθυσμοί νευρώνων οι οποίοι ασκούν αντίθετη μεταξύ τους δράση στην πρόσληψη τροφής. Ο βελονισμός επηρεάζει τα επίπεδα των νευροδιαβιβαστών με αποτέλεσμα να αυξάνεται η έκφραση των ανορεξιογόνων πεπτιδίων α-MSH και CART, ενώ μειώνεται η δράση των ορεξιογόνων πεπτιδίων NPY και γκρελίνης. Το αποτέλεσμα του βελονισμού είναι να μειώνεται το αίσθημα της όρεξης και να αυξάνεται το αίσθημα του κορεσμού.

Β. Βελτίωση χοληστερόλης-λιπιδιων

Μελέτες δείχνουν ότι ο βελονισμός σε συνδυασμό με δίαιτα, ρίχνει τα επίπεδα της ολικής χοληστερόλης και των ελεύθερων λιπαρών οξέων. Η παχυσαρκία συνοδεύεται συχνά από δυσλιπιδαιμία με αυξημένα επίπεδα LDL-χοληστερόλης και μειωμένα επίπεδα HDL-χοληστερόλης. Ο βελονισμός βελτιώνει σημαντικά το λιπιδαιμικό προφίλ.

Γ. Η αντιφλεγμονώδης δράση του βελονισμού

Η παχυσαρκία συνδέεται με μικρού βαθμού φλεγμονή λόγω χρόνιας ενεργοποίησης του ανοσοποιητικού συστήματος η οποία μπορεί κατ΄επέκταση να οδηγήσει σε αντίσταση στην ινσουλίνη, δυσλειτουργία στην αντοχή στη γλυκόζη και διαβήτη τύπου 2. Επίσης οι παχύσαρκοι έχουν αυξημένα επίπεδα διαφόρων φλεγμονωδών παραγόντων που σχετίζονται με αυξημένο καρδιαγγειακό κίνδυνο. Στην παχυσαρκία ο λευκός λιπώδης ιστός παράγει φλεγμονώδη κύτταρα μεταξύ των οποίων τον παράγοντα νέκρωσης του όγκου άλφα (TNF-α) και ιντερλευκίνη 6. Και τα δύο αυτά μπορούν να επηρεάσουν την αντίσταση στην ινσουλίνη, όπως και στη γενικότερη υγεία του οργανισμού.

Ο βελονισμός διεγείρει την ενδογενή αντιφλεγμονώδη δράση του οργανισμού μέσω διαφόρων οδών

• Μέσω της έκλυσης β-ενδορφινών
• Μέσω της έκλυσης νορ-επινεφρίνης
• Μέσω της χολινεργικής οδού, ενός νευρικού μηχανισμού που αναστέλλει τον ενδογενή φλεγμονώδη μηχανισμό μέσω της αναστολής(λόγω ακετυλοχολίνης) της σύνθεσης κυτοκινών. Η ενεργοποίηση αυτής της οδού μέσω νικοτινικών υποδοχέων βελτιώνει σημαντικά τη γλυκόζη και την ινσουλίνη.