Από Ινομυαλγία πάσχει το 5% των ενηλίκων και το 90% αυτών είναι γυναίκες 25-45 ετών. Η αιτιολογία και η παθογένεια παραμένουν ασαφείς παρά την εκτεταμένη έρευνα. Η διάγνωσή της γίνεται μόνο από το ιστορικό και την κλινική εξέταση. Δεν υπάρχουν εργαστηριακές εξετάσεις που να επιβεβαιώνουν τη διάγνωση, η οποία καθυστερεί περίπου 5 έτη από την έναρξη των συμπτωμάτων. Το 1990 το Αμερικανικό Κολλέγιο Ρευματολογίας έθεσε τα διαγνωστικά κριτήρια του Ινομυαλγικού συνδρόμου. Περιγράφηκαν 18 περιοχές του σώματος (9 στη δεξιά πλευρά και 9 στην αριστερή, συμμετρικά). Αν κατά την κλινική εξέταση διαπιστωθεί ευαισθησία σε 11 από αυτές και ο ασθενής αναφέρει επίμονο άλγος για περισσότερο από 3 μήνες, πρωινή δυσκαμψία, κόπωση, άγχος, διαταραχές ύπνου κ.ά. γίνεται η διάγνωση. Η Ινομυαλγία παραμένει δύσκολη στη θεραπεία. Σε γενικές γραμμές η φαρμακευτική αγωγή περιλαμβάνει αντικαταθλιπτικά, με στόχο την αύξηση της δραστικής σεροτονίνης στις συνάψεις. Οι ασθενείς με Ινομυαλγία μπροστά στο θεραπευτικό αδιέξοδο στρέφονται σε εναλλακτικές-συμπληρωματικές θεραπείες. Για το Βελονισμό υπάρχουν επαρκείς ενδείξεις ότι είναι ευεργετικός σε αυτούς τους ασθενείς. Συγκεκριμένα έχει φανεί ότι κύκλοι 8-10 συνεδριών σωματοβελονισμού-ηλεκτροβελονισμού ανά 9-12 μήνες, μαζί με ήπια αεροβική άσκηση και φαρμακευτική αγωγή, βελτιώνουν πολύ την ποιότητα ζωής (μείωση πόνου, βελτίωση ύπνου, διατήρηση ευεξίας).